Geplaatst op

PAARDEN PREFEREREN MINDER TEUGELDRUK

Volgens een nieuw onderzoek door Europese paardenwetenschappers, zouden paarden liever de teugeldruk ontlopen dan eraan gewend raken. En boven een bepaald niveau van geforceerde spanning kan deze teugeldruk verzet veroorzaken. Om juist het meeste profijt van de training te krijgen en om de gevoelige paardenmond te sparen moeten ruiters weten wanneer ze minder spanning moeten houden op de teugels. Dat zal over het algemeen zijn als het paard verzet gaat tonen.

“Natuurlijk hebben wij de bedoeling om spanning te vermijden wanneer we tijdens onze training bezig zijn,” zegt dr. Janne Winther Christensen, wetenschapsonderzoeker op de Faculteit van agriculturele wetenschappen aan de Aarhus Universiteit in Tjele (Denemarken). “Beter aandacht besteden aan het moment van drukverlichting helpt het paard bij het leerproces en draagt bij aan zijn welzijn,” stelt ze. Met haar recent onderzoek laat dr. Janne Winther Christensen duidelijk zien dat paarden spanningsvermindering op de teugels prefereren.

Samen met Franse en Oekraïense collega’s testte Christensen 15 tweejarige warmbloed paarden die nog nooit een bit in de mond in hun mond hadden gehad. Juist door jonge paarden te gebruiken waren ze in staat vast te stellen hoe de paarden van nature reageerden op de teugeldruk, zonder dat ervaringen met ruiters een rol konden spelen. De paarden kregen een trensbit in dat met teugels aan een singel (een hele singel die achter de schoft om het paard werd vastgemaakt) werden bevestigd met een variatie in lengte. Op deze manier waren de onderzoekers in staat om de bereidheid van het paard te testen om hun hoofd naar voren te steken over een ijzeren stang naar een emmer met granen en melasse. De verwachting was dat de twenters de teugeldruk de eerste dag van het onderzoek niet zouden willen ondergaan, maar dat ze gaandeweg de volgende dagen deze druk beter zouden ondergaan. Ze waren verbaasd te constateren dat het tegendeel waar was.

“De paarden accepteerden een verrassend hoge druk op de eerste dag maar leerden duidelijk hoe ze de spanning konden ontlopen in plaats van aan de druk te wennen,” stelde Christensen en legde uit dat de paarden de eerste dag een druk van 10 N (Newton, ongeveer gelijk aan kilogramgewicht) accepteerden, maar de dagen erna slechts 6 N. “Dit bewijst duidelijk dat paarden een aversie hebben tegen teugeldruk.” Verzet werd getoond door de mond te sperren, het hoofd omhoog te doen of met het hoofd te slaan en achteruit te deinzen. Dit verzet hing bij dit  onderzoek duidelijk samen met hoge teugeldruk volgens Christensen, die haar bevindingen presenteerde tijdens de zesde International Equitation Science Conference in Uppsala (Zweden) in augustus 2010, waarna publicatie volgde in de Equine Veterinary Journal.

Eerdere onderzoeken zoals door verschillende onderzoekteams gedaan, lieten zien dat ervaren paarden een druk verdroegen tot 40 N en dat deze paarden niet altijd verzet toonden, laat Christensen weten. Deze meer ervaren paarden waren waarschijnlijk minder gevoelig geworden voor teugeldruk vanwege intensieve training zonder de juiste ontspanning op de teugel en ze konden getraind zijn in het niet meer tonen van verzet. In een ideale situatie zouden ruiters in staat moeten zijn om juist gebruik te maken in hun training van de natuurlijke gevoeligheid van de paarden op het bit. “Je zou verwachten dat bij een hoger niveau van rijkunst minder druk nodig is om een paard te laten reageren,” zegt ze, “zodat de hulpen steeds lichter worden bij de hogere dressuur.”

Volgens Christensen zullen de gegevens uit dit onderzoek in de toekomst gebruikt gaan worden bij onderzoeken over hoe verschillende trainingstechnieken invloed hebben op het paardenwelzijn en de hoeveelheid stress. “Paarden trainen door een negatieve beloning te geven, zoals druk geven en weghalen op het bit eisen verantwoordelijkheid van de ruiter om te kunnen vaststellen wanneer het paard in de training de hulpen gaat ontlopen en gestrest raakt,” legt ze uit. “Dus zowel de professionele als de amateurruiters zullen hun trainingstechnieken moeten aanpassen als hun paard verzet toont.”

Bron: www.bitloos.nl